A LA SOMBRA DE LAS PALMERAS....

El Buen Oasis existe sólo ahora

Mañana las dunas serán otras, igual que otras serán las olas que ya no cogeremos.

El buen oasis es un estado para desconectar del tiempo y del espacio.

El buen oasis es ese estado en el que tienes ganas de reír , saltar , gritar, llorar...
ese estado en el que de repente eres consciente,

Eres AMOR , eres sólo energía
y
fluyes elegante!




BELEZA!!

Obrigado!!

Gracias.
Por todos los segundos de estas tres semanas.
Por vuestras miradas sinceras, por vuestros ojos verdes, azules, negros, clavados en mi corazón.
Por vuestros abrazos, por compartir risas y aceras.
Por 21 despertares "everyday"
Por ser grandes, por el deseo de hacer un mundo mejor.
Por compartir conmigo un poquito de revolución.
Gracias por enseñarme, por hablar, debatir, discutir...
Gracias por los silencios. Por hacer un buen equipo.
Gracias por las garzas invisibles decorando nuestra habitación.
Gracias por opinar, por decidir, por contradecir.
Por los entendidos y los malentendidos.
Gracias por fluir.
Por las clases de inglés y portugués. Por las clases sobre la vida.
Gracias por ser mi espejo y no creer lo que te digo.
Gracias por ser blanco, negro, rojo o amarillo.
Por las conversaciones en la calle.
Por los poetas muertos y por los que resucitan.
Gracias por ser taxista, hermano, cocinera, madre o amiga.
Por tus regalos y por aceptar conmigo los que nos ha regalado la vida.
Por ser helicoptero en la ciudad vacia.
Por ser sombra a contraluz.
Por ser arena en la playa o cerveza en la cantina.
Por ser fotografo oficial.
Por tus gestos de alegría.
Por ser trenza volando al viento o rasta(I&I) en fabela antigua.
Gracias por ser XENTE.
Por ser primero en ser primero, por enseñarme tu casa, por plantar en mi semillas.
Por dejarme tu guitarra, por la conexion de melodias.
Por que tu casa fue mi casa por un dia.
Por las lagrimas que me llenan, y por las que me vacían.
Porque primero fuí BRASIL, y ahora vuelvo a ser GALICIA...

Gracias por abrirme el mundo, el corazón y la vida. (23/08/2009) MOU
Ya queda poquito, apenas unas horas...

Ganas de quedarme, ganas de volver a compartir olas con vosotros...


Por el momento compartir la información que Robert (Sandspit) quiere transmitir con todos nosotros a través de El Buen Oasis.


El cartel del campeonato :



(en caso de cualquier duda o consulta podeis hablar directamente con Robert: sandspit@tiggerfan.com )
Un saludo y mucha suerte a todos los que participen!

"UN EDUCADOR ES UN CREADOR DE MUNDOS"

( gracias Reginaldo)

NADA E PARA SEMPRE ,MAS QUE SEJA ETERNO ENQUANTO DURE

"No puedes nadar contra corriente, pero puedes nadar hacia la orilla y ver como la corriente arrastra al rio hacia el precipicio"

Eres tu quien decide...
Eres tu quien asume...
Eres tu quien sonrie...

Eres tu quien lee en lugar de beber
tu quien abraza en lugar de golpear
tu quien escucha en lugar de gritar
Eres quien acepta en lugar de luchar.

La vida te da lo que necesitas para crecer,
igual que a mi.
Ayudame cuando no lo vea
Ayudame cuando no lo crea.
Ayudame cuando no sea. I&I

No juzgues el camino que te es desconocido.
tu conoces el camino de tu alma, pero no el de la de tu vecino.

Cada uno es responsable de su vida,
mientras no lo aceptes no podrás cambiar,
ni ser feliz..

Ai soledad!! A donde ir?

Solo la luz aparece cuando la oscuridad es aceptada

Eres tu quien escribe las normas,
tu corazón te muestra el objetivo
tu mente, las opciones
tu cuerpo, las deciciones .

We don´t need no more trouble.

mirate por dentro
armate de valor
recuerda que eres libre
kuando sigues a tu corazon.
unidad: alma, mente y cuerpo
sabio es, quien acepta su destino.

[y mientras escribia esto, la vida me sonrió, una vez más..]


everyday good

I.

- Voçe e uma persoa muito especial.

- Obrigado

- voçe e Deus?

- Son , pero nin mais nin menos que voçe.

II.

- Sigo levantando mariposas en tu estomago al besarte?

III.

- Desconectar, voar unha pipa ( cometa) , sentir o vento nos meus dedos, pintar una casa...

IV

- Buscar a soedade para pensar, caminhar sosinho...

- Deixe os problemas onde voçe ficou sosinho!!!

V.

- Abrirse o mundo, abrir o corazon, abrir o corpo...

- Unha vida nova por descubrir...

VI.

- Deus e mao, mira o que fai coa minha vida, mira os problemas que me trouxo , porque?

- Os seus problemas son seus e non de Deus, será que voçe ve a Deus como inimigo e non como amigo?

VII.

- Que foi?

- Podes parar de preguntar?

- Posso, mais voçe non está a sorrir

VIII

- EVERYDAY IN THE MORNING,

YOU´RE BORN, EVERY DAY, YOU DIE AT NIGHT

INQUIETUDES



¿No sabes que están hablando de una revolución?
Suena como un susurro
¿No sabes que están hablando de una revolución?
Suena como un susurro

Cuando están de pie en el bienestar de las líneas
Llorando en las puertas de los ejércitos de salvación
Perdiendo el tiempo en las colas del paro
Sentados alrededor a la espera de ser promocionados (contratados)

La gente pobre va a levantarse
Y obtener su participación
La gente pobre va a levantarse
Y tomar lo que es suyo

¿No sabes
Será mejor que correr, correr, correr ...
Oh he dicho que es mejor
Corre, corre, corre ...

Finalmente la clasificacion social está empezando a cambiarz
hablando acerca de una revolucion...


"Cuando el corazon habla, el mundo entero se mueve para que en tu templo(cuerpo) encuentres tu camino" (MOU)

Son

Son son
son aurea plenitude no corazon
son apenas unha luz querendo ser accesa
son a ledicia da tua sonrisa
son menino da rua
son un pe descalzo
son acibeche no maculele
son as raices da terra
son as ramas do meu pelo
son desexo e resistencia
son a curiosidade
son a consecuencia e o feito
son a lei do corazon
son eu mesmo no espello preto dos teus ollos
son a mao na percusion
son o reflexo do que ves en min
son a paixon
son querendo ser
o que son
e o que non son...

Blowing throught the air...(fluindo no vento)



Theres a natural mystic blowing through the air;
If you listen carefully now you will hear.
This could be the first trumpet, might as well be the last:
Many more will have to suffer,
Many more will have to die - dont ask me why.

Things are not the way they used to be,
I wont tell no lie;
One and all have to face reality now.
though Ive tried to find the answer to all the questions they ask.
though I know its impossible to go livin through the past -
Dont tell no lie.

Theres a natural mystic blowing through the air -
Cant keep them down -
If you listen carefully now you will hear.

Theres a natural mystic blowing through the air.

This could be the first trumpet, might as well be the last:
Many more will have to suffer,
Many more will have to die - dont ask me why.

Theres a natural mystic blowing through the air -
I wont tell no lie;
If you listen carefully now you will hear:
Theres a natural mystic blowing through the air.
Such a natural mystic blowing through the air;
Theres a natural mystic blowing through the air;
Such a natural mystic blowing through the air;
Such a natural mystic blowing through the air;
Such a natural mystic blowing through the air.



Respiren , vivan y sean felices...




I´m flowing with the wind (Mou)

"Lo esencial se puede ver solamente con el corazon"

"El que da recibe, el que busca encuentra"



Imaginense que viven en una fabela de 400,000 habitantes, en la periferia de una ciudad de 20 millones de habitantes, donde simplemente por cantidad, una vida vale muy poco.

Imaginense que en esa fabela, viven en el barrio de Eldorado donde además el barrio se divide en cuadras[lo equivalente a distritos] y en cada distrito existe una banda o pandilla que lucha por el control de su distrito.

Imaginense, además que la supervivencia de cada pandilla depende del trafico de drogas y armas y que, además, cada banda intenta conseguir el control del distrito contiguo...

Ahora solo tienen que dejar de imaginar y pensar en solo una palabra: "Guerra"






Lo relatado era la situacion hace 5 años de la fabela donde estamos trabajando. Murió mucha gente inocente, muchos adolescentes de menos de 15años perdieron la vida, murió mucha gente inocente, y otros muchos dejaron este mundo con una bala perdida entre sus carnes.

Imaginense, además, que cada uno de ustedes conocían a 6,7,8 o 9 de esos jovenes: tu hijo, tu hermano, tu amigo, tu mujer...perdió la vida.



=================

HACE 5 AÑOS..........

=================



Hoy 07/08/09 mi corazón se ha llenado de plenitud durante cada segundo, experimentando, sin parar, vibraciones positivas...



Aqui en Brasil, los niños están de feriado(vacaciones) a causa de la gripe A, y por propia cultura y porque las casas aqui son lugares para , basicamente, comer y dormir, se pasan el dia en la calle...y hoy la he pasado con ellos...

Que pueden hacer 100,000 niños de vacaciones en las calles de tu pueblo?



===============



El barrio de hoy, poco tiene que ver con el de hace 5 años, los niños juegan y sonrien en las calles, la gente abre pequeños negocios y los bares cierran a las 10 para evitar la venta de alcohol por la noche y asi evitar la violencia.

La gente sueña y es consciente que ayudar a tu vecino no es una cuestion de dinero sino de voluntad...



===============



Desde aqui quiero agradecer y apoyar la labor de gente como Jonathan de ACER, y muy muy especialmente a Reginaldo, un educador social, entrenador de futbol, padre de familia y amigo que desde la Asociacion Bola Pesada lucha cada dia para que los niño/ajueguen en las calles, siendo compañeros, amigos, vecinos ... y para que el futbol y el deporte en general no solo sea correr y dar patadas al balon sino una forma sana de vivir, respetar y amar porque al igual que na "roda da capoeira" todos somos iguais...

Lo mejor del día: vivir la calle, el futbol na rua, los niños jugando descalzos, las miles de preguntas que te hacen por ser alguien que vive muy lejos, entrar en sus casas, el bocata que Helen nos preparó, un poco de guaraná, la tenue luz que reflejaba sus sonrisas...
El partido que jugamos por la noche en un campo de futbol de esos de hierba ( mi primera vez) el penalti que provoqué, conocer a un amigo de la infancia de Reginaldo, hablar de su familia, y de la mia...escribir y compartir esto con vosotros, las risas que me lanzo con Felipe, el spaninglish//portugnol que estoy practicando...

Por cierto, me ha explicado Reginaldo que aqui en Brasil el domingo es "o dia dos pais" , asi que Papi te manda ( Reginaldo) un gran abrazo, abrazo que por supuesto yo tambien te mando y hago extensivo para ti mami, y para todos los papis//mamis de todos vosotros...

Reginaldo, dale tambien un muy fuerte abrazo a tu papa de mi parte...

"Solo hace una falta una cosa para ser feliz......Sonreir" (Mou)

Pintando el cielo

Articulo publicado en la Fundacion Telefonica Brasil

Começam os trabalhos do programa
"Vacaciones Solidárias em Diadema"


Os participantes do Vacaciones Solidárias foram recepcionados por Sérgio Mindlin e representantes da Fundação Telefônica

A Associação de Apoio à Criança em Risco (ACER) em Diadema está vivendo um novo ritmo desde segunda-feira, quando chegaram os sete voluntários estrangeiros, vindos da Telefônica da Espanha, Reino Unido e Alemanha para desenvolver ações sociais e compartilhar seus conhecimentos com as crianças, pais e monitores da instituição. Também participarão duas voluntárias da Telefônica SP, como representantes do Brasil.

Durante três semanas, os voluntários farão um trabalho em tempo integral por meio de oficinas que vão capacitar educadores da ACER e atividades esportivas e culturais com as crianças atendidas.
Os voluntários estrangeiros chegaram ao Brasil no domingo, dia 2, e foram recepcionados por representantes da Fundação Telefônica, que programaram algumas atividades de ambientação, incluindo visitas à própria Fundação e à sede da Telefônica na Martiniano de Carvalho.
Para o voluntário espanhol, Felipe Fernández Alvarez, 32 anos, o trabalho realizado com crianças é tão importante que esta é sua segunda participação no programa Vacaciones Solidárias. Há dois anos ele participou deste trabalho em uma instituição de El Salvador, também apoiada pelo programa Pro-Menino (Pro Niño). “É uma experiência tão boa poder transmitir um pouco do meu conhecimento a estas crianças e compartilhar com elas estas três semana, que recomendo a todos. Não existe nada mais gratificante do que ver a alegria destas crianças ao perceberem que são importantes e que tem gente que se preocupa com elas. É uma troca: o voluntário também ganha muito com este trabalho”.
Segundo Felipe, esta mescla de idiomas (português, espanhol, inglês e alemão) não representa nenhuma dificuldade na transmissão dos conhecimentos, pois “existe uma linguagem universal que é muito expressiva. No final todo mundo se entende muito bem”, diz.
Os voluntários retornam ao país de origem no dia 23 de agosto, quando finalizam os trabalhos no Brasil.


Por Lucy De Miguel Vetor Comunicação
http://blog.fundacaotelefonica.org.br/?p=429

Miniretratos de SAO PAULO I

HOLA!!!!!!!!!!!!

Un besito para todos, uma aperta, un beijinho...

Hay tanto tanto para contaros....
Cosas tan distintas... cosas tan iguales...
Al final me doy cuenta de que en todo el mundo ... estes donde estes... lo importantes es la gente...

1//Por lo que he visto hasta ahora no encuentro pobreza de hambre, pero si en muchas ocasiones pobreza en educacion en valores.
Hay muchas familias rotas, y otras muchas que nunca llegan a constituirse (madres solteras abandonadas, padres alcolicos, droga, contrabando... )esta es la lucha del centro ACER y del proyecto Promenino (proninho) y la fundacion telefonica.
en estas circunstancias ( que no son visibles, sino que "se saben que existen") ver sonreir a un ninho, es toda una alegria... son realmente sonrisas sinceras...

Por desgracia hay otros muchos que no sonrien, los ves tristes, cabizbajos... sus circunstancias, ellos las conocen... nuestro trabajo hasta el momento es mantenerlos activos, con deportes, capoeira, percusion...

"Na roda da capoeira todos somos iguais...e cada un atopase co seu oposto...o pobre co abogado, o analfabeto co doutor, o branco co negro, porque o importante e a unidade e a diversao do xogo"

2// Me estoy olvidando del espanhol aqui hablo portunhol y spaninglis

3//Me gusta mucho observar que lo util prevalece sobre lo estetico en las clases bajas...me recuerda mucho a lo que seria la vida en el campo ahi. Primero es la utilidad, no hay competencia estetica cuando hay poco dinero.

4//hoy estuve hablando con una "abuela" un ratito...muy gratificante...con los ninhos juegas...pero la gente mayor es mas consciente de la realidad...aunque sabe,se, sabemos,que simplemente consiste en vivir( sobrevivir)...

5// Como cualquier otra gran ciudad, SAo paulo es horriblemente grande, es el centro economico del pais, grandes bancos, grandes industrrias, y a su alrededor grandes fabelas...20 millones de personas...miles de rascacielos...los ricos son muy ricos... y los pobres son...humildes...

6// Sao Paulo es la ciudad del miedo, la seguridad privada es un negocio, un edificio cualquiera de ahi, donde tu o yo vivimos, aqui en el centro tiene guardias de seguridad en la puerta, en el garage y todo esta vallado y electrificado... es un fuerte contraste...todo el mundo te dice..."mucho cuidado con..." " es muy peligroso esto... y lo otro..." pero realmente a poco que observes es como cualquier otra ciudad...lo que ocurre cuando hay tanta gente.. es que la vida de un individuo vale muy poco...

7// A pesar de todo esto... no os preocupeis porque donde nosotros nos movemos es seguro y ademas en la fabela donde trabajamos, se ve con muy buenos ojos la labor de este centro de ayuda y particularmente nuestro trabajo como Voluntarios...la gente es muy agradecida cuando les explicas que alli en espanha estamos en ferias (vacaciones) y que voluntariamente, porque queremos venimos a ayudarles...(inexplicable)

Un bsito para tdos y todas, os quiero un monton...no os echo de menos... pero si me gustaria que pudieseis vivenciar todo esto...

Unb abrazo enoooooorrrrrrrrrrrrrme!!!